Απειλή για τη δικαιόχρηση το νέο φορολογικό νομοσχέδιο.

Ο Σύνδεσμος ζητά τη φορολόγηση των εσόδων των επιχειρήσεων του κλάδου στο τέλος της χρήσης και μόνο με βάση τις γενικές διατάξεις. Με επιστολή του προς το υπουργείο Οικονομικών εν όψει της διαβούλευσης για το νέο φορολογικό νομοσχέδιο τονίζεται ότι η παραχώρηση του δικαιώματος εκμετάλλευσης του «πακέτου» franchise δεν αποτελεί μεταβίβαση ή εκχώρηση δικαιωμάτων κατά τα οριζόμενα από τις διατάξεις του άρθρου 13 παρ. 1 περ. β’ του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος.

Η φορολόγηση του παραχωρούμενου δικαιώματος χρήσης σήματος με συντελεστή 20% στηρίζεται κατά την άποψη του Συνδέσμου στην παραδοχή ότι ανεξαρτήτως του τρόπου που η εκμετάλλευση παραχωρείται (έναντι εφάπαξ ποσού με τη μίσθωσή του έναντι περιοδικών καταβολών υπολογιζόμενων σε ποσοστό επί των πωλήσεων κ.λπ.) δεν προκύπτει η διενέργεια δαπάνης δηλαδή η ύπαρξη κόστους από την πλευρά του franchisor που να αφορά το έσοδο που προκύπτει. Η ίδια αντιμετώπιση ακολουθείται και όσον αφορά τα δικαιώματα που παραχωρούνται έναντι εφάπαξ ποσού (όπως το δικαίωμα εισόδου στη σύμβαση δικαιόχρησης).

Στη σύγχρονη οικονομική πραγματικότητα όμως η παραχώρηση της επωνυμίας ή του σήματος από μια επιχείρηση (franchisor) σε άλλες που αφορά το δικαίωμα εκμετάλλευσής του έναντι αμοιβής για συμβατικά καθορισμένο διάστημα και συνήθως σε συγκεκριμένη περιοχή δεν συνιστά μεμονωμένη δραστηριότητα που αποσκοπεί στην απόκτηση εσόδου ανεξαρτήτου από τη συνήθη λειτουργία της επιχείρησης του franchisor αντίθετα αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του κύκλου εργασιών της και συνεπάγεται συγκεκριμένα κόστη.

Η εκμετάλλευση του εμπορικού σήματος από τον franchisee είναι αλληλένδετη με τη συνολική λειτουργία του παραχωρούμενου συστήματος δικαιόχρησης (franchising). Kαι η απόκτηση εσόδων από τον franchisor λόγω της εκμετάλλευσης του σήματός του δηλαδή της φήμης και πελατείας που έχει δημιουργήσει από την οικονομική του δραστηριότητα συνεπάγεται γι’ αυτόν αντίστοιχα κόστη.

Αλλά και για την αρχική ανάπτυξη των προτύπων και μεθόδων λειτουργίας από την επιχείρηση του franchisor και τη σταδιακή διαμόρφωση από την πλευρά του κατάλληλου κλίματος στην αγορά ώστε η φίρμα του να καταστεί «προϊόν προς εκμετάλλευση» έχουν ασφαλώς πραγματοποιηθεί δαπάνες οι οποίες θα πρέπει να συνυπολογιστούν.

Επομένως προκύπτει το συμπέρασμα ότι η παραχώρηση της χρήσης δικαιωμάτων όπως είναι το εμπορικό σήμα ή το δικαίωμα εισόδου σε ένα σύστημα δικαιόχρησης δημιουργεί έσοδα που προέρχονται από την οργανική εκμετάλλευση άυλων στοιχείων της επιχείρησης για την απόκτηση των οποίων έχουν πραγματοποιηθεί δαπάνες που αντιπροσωπεύουν το κόστος κτήσεώς τους.

Συμπέρασμα

Το γεγονός ότι ο χρόνος πραγματοποίησης των δαπανών αυτών δεν συμπίπτει με το χρόνο παραχώρησης των δικαιωμάτων όπως άλλωστε συμβαίνει και με άλλα έσοδα που υπόκεινται σε φορολόγηση με βάση τις γενικές διατάξεις δεν μπορεί να αποτελεί λόγο υπαγωγής των εσόδων αυτών σε φορολόγηση με βάση τις διατάξεις του άρθρου 13 παρ. 1 περ. β’ του φορολογικού νόμου.

Για τους λόγους αυτούς ο Σύνδεσμος Franchise της Ελλάδας ζητεί την τροποποίηση του καθεστώτος που διέπει τη φορολόγηση των εσόδων των συμβάσεων δικαιόχρησης όταν αυτά αποκτώνται από τα νομικά πρόσωπα που αναφέρονται στο άρθρο 101 παρ. 1 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος με σκοπό την εξαίρεσή τους από τη φορολόγηση με βάση τις διατάξεις του άρθρου 13 παρ. 1 περ. β’ του Ν. 2238/1994 και του προτεινόμενου από το άρθρο 31 του φορολογικού νομοσχεδίου και τη φορολόγησή τους στο τέλος της χρήσης και μόνο με βάση τις γενικές διατάξεις.

ΣΟΦΙΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ – semm@naftemporiki.gr

ΠΗΓΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ